Fenerbahçe’nin Şampiyonluktan Uzak Kalmasının 3 Sebebi Ortaya Çıktı

Fenerbahçe 2024/25 sezonuna büyük hayallerle girdi. Bu hayalin sahibi ise Jose Mourinho’ydu. Sadece bir teknik direktör değil, aynı zamanda bir efsane ve yeni bir çağın başlangıcıydı. Ancak geçmişte yaşanan zaferlerin üzerine kurulan hayaller, bazen gerçeğe dönüşemeyebiliyor. Bu sezon Fenerbahçe için de böyle bir durum söz konusuydu.

ŞAMPİYONLUK KAYBEDİLDİ, KUPALAR UZAKTA KALDI

Sezon boyunca ara ara parlayıp sönen bir performans sergilendi. 34 maçta alınan 26 galibiyet, 6 beraberlik ve yalnızca 3 yenilgi, istatistiksel olarak oldukça iyi görünse de, kalplerde kazanan Galatasaray oldu. Çünkü bazen kazananlar rakamsal verilere değil, iradeye dayanır. Fenerbahçe, en çok da kendine karşı mücadelede zorlandı. Derbilerde etkisiz kalırken, güçlü rakipler karşısında geri planda kaldı. Türkiye Kupası’nda Galatasaray’a elenirken, Avrupa’daki yolculuğu bir kez daha sona erdi. Mourinho’nun başarıları ve kadrodaki yıldız isimler bu sonu değiştirmeye yetmedi.

YILDIZLARIN PERFORMANSI

Edin Dzeko: Deneyimiyle takımda varlık gösterse de genellikle gölgede kaldı ve hatırlanan anları pek fazla parlamadı.

Dusan Tadic: Zaman zaman şov yaptı ama en kritik anlarda etkisiz kaldı.

Sebastian Szymanski: Işıklı bir başlangıç yaptı ama çabuk geriledi. “Keşke hep öyle kalsaydı,” dedirtti.

İrfan Can Kahveci: Bazen takımın lideri, bazen de sahada kaybolmuş bir oyuncuydu.

Fred: Mücadele etti fakat bu mücadelenin şarkısı eksikti; melodi olmadan kulağa çarpmaz.

En-Nesyri: Ne parladı ne kayboldu; ara bir yerde sıkışıp kaldı.

Skriniar: En iyi transferdi; savunmayı toparlamasıyla dikkat çekti.

Talisca: Geç form tutsa da, sahada tecrübesini gösterdi ama işler artık çok uzaktaydı.

DUYGUSUZ OYUN

Mourinho, Fenerbahçe için sadece bir teknik direktör değil, aynı zamanda bir umut sembolüydü. Ancak beklentiler, bazen yük haline dönüşebilir. Mourinho’nun temkinli yaklaşımı zamanla korkuya yol açtı; cesaret yerini hesaplamaya bıraktı. Disiplin vardı, ama bu disiplin bazen bir zincir halini aldı. Takım sahada duygusuzdu ve oyunu kazanmanın değil, hissetmenin estetiğinden uzaktı. En önemli unsur ise istikrar… Neredeyse her karşılaşmada farklı bir kadro sahaya sürüldü. Her yeni başlangıç, tamamlama fırsatını kaybettiren yarım kalmış bir hikayeydi.

AVRUPA’DA HAYAL KIRIKLIĞI

Konferans Ligi’nde çeyrek finale çıkmak bir umut ışığı oldu. Ancak bu ışık, kendi gölgesinde sönüp gitti. Avrupa, Fenerbahçe için bir fetih değil, bir yüzleşme alanıydı. O yüzleşmede görülen ise parçalanmış bir takım ve yarım kalmış bir hikayeydi.

Taraftar bu sezon iki farklı Fenerbahçe izledi: Bir yanda rakiplerine korku salan güçlü bir takım, diğer yanda ise kritik anlarda etkisini kaybeden bir gölge. Bu iki farklı yüz, sezonun ruhunu özetliyor: Güç vardı ama yönsüzlük etkiliydi.

SEZONUN DEĞERLENDİRMESİ

Fenerbahçe bu sezonunu sadece puan farkıyla değil, aynı zamanda bir anlatı eksikliği ile kaybetti. Galatasaray, sahneye bir destan koyarken; Fenerbahçe duygudan uzak, soğuk bir denklemle kucaklaştı. Futbol, yalnızca rakamlar ve stratejilerle değil, zaman zaman beklenmedik anlarla ve heart-ı hitap eden bir sezgiyle şekillenir.

Fenerbahçe’nin hikayesi, yaşlanan oyuncuların, geçip giden zamanın ve bir türlü tutmayan uyumun gölgesinde kayboldu. İstikrar, bu sezon da sarı-lacivertlilere uğramadı. Özellikle büyük maçlarda görülen direnç eksikliği, takımın hayalini yok eden en önemli kırılma noktasıydı.

Ve elbette Galatasaray… Genç ve derin kadrosuyla sadece puan olarak değil, psikolojik olarak da üstünlük sağladı. Fenerbahçe mücadele etti, direndi ama maalesef bu sezon hikâyeyi yazan taraf olamadı.