Fenerbahçe’nin Elinde Kalan Tek Şey

Oyun sona erdi. Fenerbahçe, şampiyonluk yarışına veda etti.
Son dört hafta kala Galatasaray’ın sekiz puan gerisine düştü. Artık umutlar suya düştü; Sarı-Lacivertlilerin şampiyonluk hayalleri bir sonraki yıla kaldı.
Bu akşam Beşiktaş karşısında alınan mağlubiyet, hiç şüphesiz durumun tescillenmesiydi. Bu dramatik sonu görememek için kör olmak gerekirdi. Mourinho bunun farkında belki ama çaresizlik içinde kalmış gibi görünüyor.
Çünkü son haftalarda Fenerbahçe, her maçta yalnızca rakiplerini değil, kendi kimliğini de tekrar bulmak zorunda kalıyor. Mourinho, her karşılaşmada farklı bir on bir ile sahaya çıkıyor. Bir hafta sahada olan oyuncu, bir sonraki hafta dinlendiriliyor. Bu akşam örneğin: Tadic, Dzeko, İrfan Can kadroda yoktu.
Oysaki futbol bir ölçüde ezberdir; tekrarın ritmidir. Takım, birlikte terleyen ve belli bir uyum içinde olan bir yapı olmalıdır.
Mourinho, laboratuvar ortamında deney yapar gibi takımın dengesini bozdu.
Bu nedenle bu akşam Fenerbahçe sahaya çıktığında, tribünlerde belirsizlik ve korkunun gölgesi vardı. Ve bu belirsizlik, sahaya da yansıdı. Fenerbahçe, özellikle ilk yarıda vücut bulmuş hiçbir futbol gösteremedi. Hataya, faullere, top kayıplarına boğuldu. Pozisyon yok, baskı yok, tempo yok, heyecan hiç yoktu.
Tek isabetli şut, Talisca’nın kafasıyla geldi.
Ne hücum, ne orta saha, ne savunma. Bir takımda, derbide, gözle görülür tek bir futbolcu bulunmaz mı?
Fenerbahçe, acemi bir ekip gibiydi.
Beşiktaş, etkili bir oyun oynamasa da, Fenerbahçe’ye kıyasla daha derli toplu ve ne yaptığını bilen bir ekip görünümündeydi. Ender de olsa, ani ataklarla Fenerbahçe savunmasını zor duruma sokmayı başardı. 35. dakikada Fernandes penaltıyı kullanamadı, ancak 44’te Mert Müldür’ün hatasını affetmeden, maçın skorunu belirleyen tek golü attı: 0-1.
Mourinho, ikinci yarıya Szymanski’nin yerine Tadic’i alarak başladı.
Fakat, bu da yeterli olmadı.
Ardından En-Neysri’yi çıkarıp, Dzeko’yu oyuna soktu.
Yine nafile.
Çünkü bir kez raydan çıkan trenin aynı hızla tekrar yola düşmesi pek kolay değildir.
Dün Galatasaray, rakibinin fişini 20 dakikada çekti; Fenerbahçe ise bugün 90 dakikada kendi fişini çekti.
Son dakikalardaki çaresiz ataklar da Mert Günok’un başarısıyla sonuçsuz kaldı.
Tek bir derbiyi kazanamayan, üst sıralardaki takımlara puanlar veren bir ekip için şampiyonluk hayalden öteye geçemez.
Çünkü şampiyonluk, yalnızca yıldız oyuncularla değil, istikrar, karakter ve kriz anlarında sergilenen akılla elde edilir. Fenerbahçe bu sezon ne istikrarı sağladı, ne de kendi kimliğini netleştirebildi. Alınan bu mağlubiyet, sadece bir skor değil, bir sezona yayılan savrulmuşluğun özeti durumundadır. Şampiyonluk yarışında geriye yalnızca matematik kalmışken, futbolda rakamlar, ruhsuz oyunları aklamak için yeterli olmaz.
Beşiktaş’ı tebrik etmek gerek.
Aklıyla oynadı, hakkıyla kazandı.