İsviçre’deki Federal Materyal Bilimi ve Teknolojisi Laboratuvarı’nda (Empa), tüylü maymuncuk mantarı kullanılarak, canlı ve plastik benzeri yeni bir yapı geliştirildi. Bu malzemeye “canlı lif dağılımı” (LFD) adı verildi.
Jel benzeri yapısı sayesinde bu malzeme, pek çok alanda plastiğin yerine geçebiliyor. Gücünü ve dayanıklılığını ise tüylü maymuncuk mantarının miselyumundan alıyor.
Mantarı Canlı Bıraktılar
Mantarin kök benzeri yapıları olan miselyum, doğada güçlü, esnek ve dayanıklı yapılar oluşturma yeteneğine sahip. Bu lifler genelde sanayide kullanılırken kimyasal işlemlerden geçiriliyor. Fakat bu işlemler, miselyumun dayanıklılığını artırsa da sürdürülebilirliğini azaltıyor.
Empa’daki bilim insanları, LFD’yi üretirken mantara kimyasal işlemler uygulamadan canlı kalmasını sağladılar.
Mantarlar, kendi yapılarını koruyarak dayanıklılıklarını artırmak için lif benzeri proteinler ve biyolojik maddelerle örülü bir ağ oluşturmalarıyla tanınıyor.
Empa araştırmacılarından Ashutosh Sinha, bu ağı mantarın doğal yapısında bıraktıklarını belirterek, “Mantar, dayanıklılığını bu yapı sayesinde sağlıyor. Biz neden aynısını yapmayalım?” şeklinde konuştu.
Tekrar Tekrar Kullanılabilir
Araştırmacılar, LFD’nin dayanıklılığını kanıtlamak amacıyla ince, yırtılmaya elverişli alışveriş torbalarında test etti. Bilim insanlarının verdiği bilgilere göre, bu yeni malzeme gıda ve kozmetik sektörlerinde maddelerin birbirine karışmasını önlemek için emülgatör olarak da kullanılabilir.
Tüylü maymuncuk mantarı aynı zamanda yenilebilir bir tür olduğu için bu maddeden üretilen ürünler hem yemeye hem de cilde uygulanmaya uygun görülüyor.
O Aslında Canlı
En dikkat çekici özelliği malzemenin canlı olması. Malzemenin temelindeki mantar, belirleyici moleküller salmaya devam ettiği için diğer emülsiyonlar gibi hızlı bir şekilde bozulmuyor.
Sinha, “Muhtemelen bu, zaman içerisinde daha kararlı hale gelen tek emülsiyon türü” diyerek vurguladı.
Plastik atıklar doğayı kirletmeye devam ediyor ve bu atıkların gözle görülemeyecek kadar küçük parçaları insan vücuduna girerek henüz tam olarak anlaşılamayan sağlık sorunlarına yol açabiliyor.
Bu sebeplerle, biyolojik olarak parçalanabilir ve sürdürülebilir alternatiflerin geliştirilmesi büyük önem taşıyor.
