23 Şubat 1995 tarihinde gözaltında kaybedilen 19 yaşındaki Murat Yıldız’ın annesi Hanife Yıldız, oğlu için kaleme aldığı mektubu Cumartesi Anneleri’nin sosyal medya hesabından paylaştı. Yıldız, “Ben, Anneler Günü’nü otuz yıl önce gözaltında kaybedilen oğlumla kaybettim.” diyerek, bu tarihten bu yana bayramların ve Anneler Günü’nün kendisi için artık mutluluğun değil acının sembolü haline geldiğini ifade etti.
Hanife Yıldız mektubunda şunları kaleme aldı:
ANNELER GÜNÜ
Dile hoş geliyor ama benim için bu bir söylemden ibaret. Ben, Anneler Günü’nü otuz yıl önce gözaltında kaybettiğim oğlumla kaybettim. Gidebileceğim bir mezarı bile yok… Anneler Günü ve bayramlarda artık mutluluk değil, “her anneye acılar günü” olduğunu hissediyorum.
Sevinç yaşayan anneler bile sevince ulaşamıyor; birimizin gözyaşları hepimizin gözyaşlarıdır. Kayıp ya da ölüm… Bir de cezaevleri önünde bekleyen anneler var. Bugün yazdığım bu yazı o kadar zor ve ağır geldi ki, gönül almak yerine bir annenin yüreğini sızlatma korkusu geçiyor içimden.
Cebinde parası olmayan bir evlat düşündüm. Annesinin mezarına gitmek isterse eli boş nasıl gidecek? O şöyle ağlıyor: “Ana, kusura bakma. Bu sene de elim boş, gelemiyorum.” Ancak reklamlar öyle mi? Anneler Günü’ne reklam yapanlar, bu günü ticarete dökenler de var. Kapitalist düzen böyle işliyor. Olanlar alıyor, olamayanlar sadece bakıyor…
Ben ne yapabilirim? Benim gibi Anneler Günü’nde evlatları için acı çeken annelerin acılarını paylaşıyorum. Çocukları ile kucaklaşan anneler, sıkı sıkı sarılın. Evlat, kandır, candır.
Anneler Günü, pazara kadar değil, mezara kadar.
Çiçek de evlat kokusudur, koklayın yeter.
Hanife YILDIZ
