Samsun’da yaşayan 26 yaşındaki genç kadın, öncesinde depresyon öyküsü olmasına rağmen bilinç kaybı yakınmasıyla ilçe hastanesine başvurdu. Bilinci kapalı olarak hastaneye kaldırılan hasta, burada toplam 32 gün tedavi edildi.
Hastaya pek çok tetkik uygulandı ancak neden uyanmadığı, gözlerini açmadığı ve konuşmadığı anlaşılamadı.
Sonrasında hasta, Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Tıp Fakültesi Hastanesi’ne sevk edildi. Burada, Dahili Tıp Bilimleri Bölümü, İç Hastalıkları Anabilim Dalı’ndan Dr. Öğr. Üyesi Özgür Kılıç tarafından yoğun bakımda izlenmeye alındı.
‘DONMUŞ GİBİYDİ’
Hastanın 56 gün boyunca hiçbir uyarana yanıt vermediğini belirten Dr. Özgür Kılıç, şu şekilde ifade etti:
– “Bize sevk edildiğinde yoğun bakımda takibe aldık. Hasta gözlerini açmıyor, ağrılı uyarıcılara karşı bile cevapsız kalmış durumda, adeta kaskatı yatıyordu. Tüm nörolojik, metabolik, enfeksiyöz, toksik ve endokrin tetkikler normaldi.
– Sayısız olasılığı elememize rağmen nedeni tespit edemedik. Organik bir sorun yoktu ama hasta sanki ‘donmuş’ gibiydi. Bu noktada bunun psikiyatrik bir durum olabileceğini düşündük. Durumu psikiyatri, nöroloji ve yoğun bakım uzmanlarından oluşan bir konseyle değerlendirdik.
– Tüm bulguları bir arada inceleyerek, bunun bir katatoni tablosu olabileceği kararına vardık. Katatoni, bazı ciddi psikiyatrik rahatsızlıklarda belirti olarak görülen, kişinin iletişiminin tamamen kesilmesine yol açan bir durumdur.
– Özellikle ağır depresyonlarda bu durum gelişebilir. Dışarıdan bakıldığında bilinç kapalı gibi görünse de aslında içeride bir ‘donma hali’ yaşanmaktadır. Literatura, bu kadar uzun süren katatoni vakalarının varlığından bahsetmektedir ancak bu kadar şiddetli ve tedaviye geç kalınmış durumlar oldukça nadirdir.
‘DEPRESYON SADECE ÜZGÜN OLMAK DEĞİLDİR’
– Biz de bu duruma zaman kaybetmeden müdahale ederek EKT (elektrokonvülsif terapi) tedavisine başladık. 56. gün, 5. seans sonrası bir sabah gözlerini açtı. Bize baktı, yemek yedi. O anı tarif etmek gerçekten zordur.
– Bu vaka, depresyonun sadece üzgün olmakla sınırlı olmadığını gösterdi. Bazen insanı tamamen susturabilir, durdurabilir. Bu, yalnızca tıbbi değil, insani bir umut hikayesidir. Bilimin, ekip çalışmasının ve sabrın zaferi olarak nitelendirilebilir.” dedi.
