Samsun’un Çarşamba ilçesinde, 22 Aralık 2024 tarihinde “Muratım 55 D 1416” isimli tekneyle denize açılan, Muhammer Sevgili ve Halil Kayış’tan uzun bir süre haber alınamayınca arama çalışmaları başlamıştır.
26 Aralık’ta batan tekne, açıldıkları noktadan yaklaşık 1 kilometre açıkta, 8 metre derinlikte bulunmuştur.
Ertesi gün 45 yaşındaki Halil Kayış’ın cansız bedeni, Karabahçe Mahallesi sahilinde kıyıya vurmuştur.
52 yaşındaki Muhammer Sevgili’ye o günden bu yana ulaşılamamıştır.
Olayın üzerinden yaklaşık 4,5 ay geçmesinin ardından, 15 gün önce Hürriyet sahilinde bir dalgıç tulumu bulunmuştur. Bu tulumun Muhammer Sevgili’ye ait olup olmadığı araştırılmaktadır.
“Denizin Ucu Bucağı Yok”
132 gündür eşi için umutla bekleyen Lale Sevgili, duygularını şu şekilde ifade etti:
“Benim eşim 132 gündür kayıp. Bulunmasını istiyorum. En azından bir mezarı olsun. Diğer arkadaşı denizden çıktı. Onun mezarı biliniyor, üstüne gidip dua ediyorlar. Ben Ramazan Bayramı arifesinde buraya geldim. Burada ağladım. Denizin ucu bucağı yok. Nerede olduğu belli değil.”
“Bir Hocaya Gittim…”
Lale Sevgili, bulunan tulumla ilgili düşüncelerini de paylaştı:
“Hürriyet sahilinde bir tulum bulundu. Eşimin tulumu olduğunu ben hissettim. Tulumu bize gösterdiler. O zaman yüreğime bir acı oturdu. O tulumun onun olduğunu söyledim. Hürriyet sahiline gittik. Bir de hocaya gittim. Hoca bana eşimin denizin ortasında iki taşın arasında olduğunu söyledi. Batakta ve karanlık bir yerde olduğunu söyledi.”
Her gün sahile geldiklerini belirten kayıp balıkçının ablası Fadime Yazıcı, kayıp kardeşi için yetkililere çağrıda bulundu:
“Büyüklerimizden yardım bekliyoruz. Çocuğumuzun bir parçasını bile bulsalar bize versinler. En azından bir mezarı olsun. 4-5 aydır buralardayız. Ağlamaktan içimiz gitti. Her gün buraya geliyoruz.”
Ailenin yaşadığı zorluklara dikkat çeken ağabey Recep Ali Sevgili, kardeşinin bulunması için destek istedi:
“Bize yardımcı olsunlar. Muhammer’in çocukları perişan oldu. Şu anda yardıma da ihtiyaçları var. Çocukları burada kiracı. Muhammer’in eşi burada tek başına torunuyla birlikte duruyor. Arabamız olmadığı için buraya bisikletle veya motorlarla hava iyi olduğu zamanlar geliyoruz. Sahile devamlı gelip gidiyoruz. Buraya gelsek ne arayacağız? Hiçbir şey bulamıyoruz. Arkadaşları da devamlı buraya geliyor ve buraya bakıyorlar. En ufak bir parça da bulsalar bize haber veriyorlar. Kardeşimin iyice araştırılmasını istiyoruz. En azından iyi kötü bir mezarı olsun. Tek dileğimiz o.”
